دل چو پرگار، به هر سو، دّوَرانی می‌کرد
واندر آن دایره، سر گشته ی پا برجا بود
در این بیت
دایره: عالم
در اشعار عرفانی
سرگشته ی پابرجا: حیران و پریشان
در معماری
معنا و معرفتِ نهفته در هنر و معماری اصیل، دلِ حیران و سرگشته ی آدم در این عالم را به شناخت و آگاهی حقیقی می رساند.