آدمی، در عالمِ خاکی نمی‌آید بدست
عالمی دیگر بباید ساخت وز نو، آدمی
در این بیت
عالم خاکی: این عرصه ی مکان و زمان
در اشعار عرفانی
آدم: انسان کامل که تاج آفرينش است.
در معماری
زیبایی و هماهنگی در عرصه ی هنر و معماری، آدمی را دمی از تنگناها و پریشانی روزگار فراتر برده و اورا به تماشای تجلی شکوه و کمالِ هستیِ عالم و آدم می‌نشاند.